13.12.07

Χρόνος, φίλος ή εχθρός???

Τελικά ο χρόνος τι ρόλο παίζει στη ζωή μας? Είναι ο συνεπιβάτης στο ταξίδι της ζωής, απαραίτητος για να μας κρατάει ξύπνιους στη διαδρομή, πάντα εκεί να κρατάει το χάρτη και να μας υπενθυμίζει τις διασταυρώσεις και τους κόμβους?Ή μήπως το φορτηγό μπροστά μας, που μας κλείνει το δρόμο, αυξάνει ταχύτητα αν βγούμε να το προσπεράσουμε, μειώνει τραγικά στις στροφές, αλλά πάλι τα φωτάκια του μας είναι χρήσιμα όταν έχει ομίχλη γιατί μας ανοίγει το δρόμο??
Μέχρι πολύ πρόσφατα ο χρόνος ήταν ένα ζήτημα που δεν με είχε απασχολήσει ιδιαίτερα. Η σύμπτωση όμως μερικών καταστάσεων τις τελευταίες μέρες με έβαλε στη διαδικασία να σκεφτώ τον καθοριστικό παράγοντα της ζωής: τον ΧΡΟΝΟ. Πόσες φορές έχουμε 'ζητήσει' η μέρα να είχε λίγες παραπάνω ώρες? Το 24ωρο, να γινόταν 25-26-27 ώρες, για να προλαβαίναμε να δούμε και εκείνη τη φίλη ή τον ξάδερφο, ή τους γονείς, ή απλά για να προλάβεις να πας στην τράπεζα περνώντας πρώτα από την εφορία, κάνοντας μια στάση στο διπλανό φούρνο να αγοράσεις ψωμί για το μεσημέρι χωρίς όμως να έχεις βρει χρόνο για να μαγειρέψεις, παίρνοντας και το παλτό από το καθαριστήριο, το οποίο κοντεύει να καταλήξει στα αζήτητα γιατί το είχες δώσει στις αρχές φθινοπώρου και κοντεύει να χειμωνιάσει για τα καλά... και φυσικά όλα αυτά πριν πας στο γραφείο, που θα σε κυνηγούν οι εκκρεμμότητες, τα τηλέφωνα, τα χαρτιά και κυρίως τα αφεντικά!!!
Τι φταίει και δεν προλαβαίνουμε?
Είναι όντως ο χρόνος που έχουμε τόοοοοοσο λίγος ή απλά δεν κάνουμε σωστή διαχείρισή του και καταλήγουμε το βράδυ πριν κοιμηθούμε να μετράμε αντί για προβατάκια πόσα πράγματα δεν τακτοποιήσαμε τη μέρα που μόλις τέλειωσε...
Ή μήπως ακολουθούμε το δρόμο που χαράζει ή μάλλον επιβάλλει η εποχή μας και αναλαμβάνουμε όλο και περισσότερες ευθύνες, δουλειές, υποχρεώσεις και υπερ-φορτωνόμαστε με άγχος, νεύρα και κούραση?
Όπως και να έχουν τα πράγματα, νιώθω το χρόνο ως αυστηρό κριτή - αμείλικτο διαπραγματευτή - μεροληπτικό διαιτητή - έναν ισχυρό αντίπαλο σε έναν άνισο αγώνα, στον οποίο είναι βέβαιο το αποτέλεσμα... Παρόλα αυτά όμως δεν το βάζω κάτω, θα τον τιθασεύσω αυτόν το 'Βουκεφάλα'!!!!!!

2 σχόλια:

Funny είπε...

Το καλύτερο post της lambel ever..!
Καλά τα λες καλό μου...
Μακάρι στις ιδιότητες του καθενός να μπορούσε να προστεθεί και αυτή του "χρονοδαμαστή"...
Δε ζητάμε πολλά..ένα "χρονοκοντρόλ" μόνο, έτσι να πατάμε το pause που και που..απλά για να ξεκουραζόμαστε που και που..από το διαρκές κυνήγι της στιγμής..
..και για να κάνουμε και μια συντήρηση..στα γρανάζια των ρολογιών..μια παύση σε αυτή την αέναη κίνηση..που μπροστά της όλοι φαινόμαστε μικροί και γονατίζουμε!!
Αχ.."τα χρόνια φεύγουν, θες δε θες, σαν των ματιών σου τις βαφές.. να το θυμάσαι.."

Lambrini είπε...

Και εσύ ξα μια χαρά τα πας... το έχουμε στο αίμα μας, τι να λέμε τώρα!!! Στο επόμενο υπόσχομαι να είμαι πιο ανάλαφρη...