P r a g u e - a town of magic

Ο πρώτος προορισμός μου για αυτό το υπέροχο εξάμηνο του Erasmus: ΠΡΑΓΑ

οι λέξεις συνήθως είναι λίγες για να περιγράψεις, οι εικόνες βουβές χωρίς μια λεζάντα... συνεπώς, both!!!!

όλα ξεκίνησαν στις 23:00 (η αλήθεια είναι ελαφρώς νωρίτερα καθώς έπρεπε να ετοιμαστούμε!!), Παρασκευή 09.03.07... μια τρελοπαρέα 5 αλλόφρονων κοριτσιών έτρεχε γελώντας να προλάβει το τραμ το τελευταίο ώστε να μεταβεί στο σταθμό (όχι Λαρίσης) αλλά Lodz Fabryczna!!! το ταξίδι προβλεπόταν δύσκολο αλλά ήμασταν προετοιμασμένες, ξηρά τροφή, νερό, μαξιλαράκια, δηλ τα απαραίτητα για την επιβίωση... οι συνεπιβάτες μας όμως είχαν διαφορετική άποψη, και μας στρίμωξαν σε 5 μόλις θέσεις, αφού είχαν απλωθεί όλοι τους "ξεδιάντροπα" σε όλο το λεωφορείο (σε αυτό το σημείο ένα ευχαριστώ στον οδηγό, που φιλοτιμήθηκε να σπρώξει ευγενικά - πάντα - μερικούς ώστε να χωρέσουμε κ εμείς!!!) μετά από μια μικρή διαδρομή, μόλις 8 ώρες, φτάσαμε!!!

τα κορίτσια, η Jessica, η Saday, η Άλκηστις, η Sandra ... και η βροχή στην Πράγα!!!

η πρώτη επαφή έγινε με το metro της πόλης και στη συνέχεια to hostel. μια στάση εδώ: δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχουν μείνει σε hostel, δε λέω καλή εμπειρία αλλά να μην επαναληφθεί παρακαλώ... και να φανταστεί κανείς ότι το συγκεκριμένο είναι κ από τα καλύτερα... δηλαδή φαντάσου πως είναι τα υπόλοιπα.... καλά, άστο για μια άλλη φορά!!! anyway, πάντα να βλέπουμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων, ακόμα κ όταν είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι δεν υπάρχει!!!! μάλιστα...!!!! συνεχίζουμε με tour στην πόλη, ομολογώ ότι δοκιμάσαμε τις αντοχές μας, με μόνο λίγες στιγμές ακατάστατου κ άβολου ύπνου, κάναμε τη μεγαλύτερη κ πιο κουραστική διαδρομή της πόλης με τα πόδια, συν ότι ανεβήκαμε κ πάνω από 1,000 σκαλιά εκείνο το Σάββατο και για τους άπιστους παραθέτω photo: 287 σκαλιά, επί 2, συν το γεγονός ότι ο πύργος του κάστρου βρισκόταν στην κορυφή του λόφου, άρα πάλι σκαλιά... να μην τα πολυλογώ, από γάμπα καλά πάμε!!!!

σαν να μην έφταναν όλα αυτά, περιφερόμασταν επί 1 ώρα με τα τράμ για να μπορέσουμε να βρούμε το εστιατόριο με την παραδοσιακή σούπα μέσα στο ψωμί και όταν απογοητευτήκαμε κ αποφασίσαμε να κάτσουμε σε μια ωραιότατη πιτσαρία, ανακαλύψαμε ότι η συγκεκριμένη σούπα υπήρχε σε κάθε μαγαζί... έτσι, γιατί πάντα λείπει ένα κερασάκι από την τούρτα!!!

μετά την εκπληκτική πίτσα, ήρθε η ώρα του παγωτού και μετά η ώρα της ξεκούρασης... καθώς το βράδυ θέλαμε να γνωρίσουμε κ την Πράγα by night, όμως υπολογίζαμε χωρίς τον ξενοδόχο - ύπνο... ο οποίος ήρθε νωρίς (για τις ισπανίδες φίλες μας) αλλά όχι κ για μας, τα ακούραστα νιάτα, οι οποίες βάλαμε τα καλά μας και βουρ στο μεγαλύτερο club της πόλης, 5 όροφοι, κάθε stage διαφορετικό είδος μουσικής, σχολεία σε εφταήμερες, Ιταλοί και πολλές πολλές άλλες εθνικότητες, μία ομορφιά που λέω κ εγώ... να είναι καλά εκείνος ο d.j. του 3ου που έπαιζε καλή '80s μουσική κ έχω να θυμάμαι κάτι καλό, εκτός από τους μεθυσμένους κ τα παρελκόμενά τους....

κ περνάμε στην επόμενη μέρα, ηλιόλουστη, με ζεστούλα και απαραίτητα τα γυαλιά ηλίου (υπάρχει κ ήλιος, πού? γιατί εδώ στο lodz, δε μας κάνει εύκολα την τιμή να μας ζεστάνει....) η συνέχεια στις περιηγήσεις μας είχε στόχο τον απέναντι λόφο που στην κορυφή δεσπόζει ένας πύργος όμοιος του Eiffel, αλλά οι αντοχές μας για άλλα τόσα σκαλιά μας απέτρεψαν από την ανάβασή του... θαυμάσαμε όμως τη θέα από κει που ήμασταν...

το βράδυ δυστυχώς, παρά την όλη καλή διάθεση μας επεφύλαξε μόνο νανάκια... πράγμα που δε μας χάλασε καθόλου, καθότι χρειαζόμασταν απεγνωσμένα ξεκούραση!!!

3η μέρα, η χαρά συνεχίζεται... βόλτα για άλλη μια φορά στην κεντρική πλατεία, μερικά δωράκια, φαγητό, και το βράδυ party party party, ή μάλλον καλύτερα: Jump, jump, everybody jumps, jumps... έγινε το τραγουδάκι μας, αλλά κ πάλι μην φανταστείτε, μια μπυρίτσα (να δοκιμάσουμε επιτέλους αυτή τη τσέχικη Pilsner ή όπως λέγεται).

last day: έπρεπε να αφήσουμε το υπερπολυτελέστατο δωμάτιό μας γύρω στις 10 ώστε να έρθουν οι επόμενοι ταλαίπωροι... ετοιμαστήκαμε λοιπόν, κ ξανά έξω, στην πιο αργόσχολη μέρα της εκδρομής μας: τα είχαμε δει όλα στο κέντρο, εκτός δεν προλαβαίναμε να βγούμε, οπότε... ξανά βόλτα στα ίδια μέρη, ξανά post-cards, στη Carlo's Bridge, photo, photo, photo, και άφθονο γέλιο!!!!!

οι ώρες κυλούσαν βασανιστικά αργά, το λεωφορείο αναχωρούσε στις 21:00 κ εμείς ήμασταν εκεί από τις 19:30... δεν πειράζει, η καλή παρέα όλα τα αντέχει!!!!

κ τέλος, σπίτι, εστίες, 4ος όροφος, oh mon Dieu, όχι άλλα σκαλιά... είμαστε πτώματα, 06:00 όλοι κοιμούνται... σε λίγο κ εμείς, εννοώ και οι υπόλοιπες, γιατί εγώ έχω μάθημα στις 11:30 κ ποιος ο λόγος να το προσπαθήσω??? βάστα γερά, κ θα έρθει η ώρα για όνειρα γλυκά!!!